In het archief worden wel eens ooit pareltjes gevonden, bij deze een aantal limericks, welke al jaren geleden zijn geschreven door Clara van Esch. Misschien dat we deze volgend jaar eens op de teerdag ten gehore moeten brengen.
Ne standaardrijder uit Straten
Kon 't zigzaggen maar heel moeilijk laten
En na veel potten bier
Tot ieders plezier
Begon ie zelfs zigzag te praten.
Een hopman mi heel grote orre
Vur wie 't ammel te veul was geworren
Riep: "Ik hou er mi op
Ik heb te veul oan munne kop".
Is zo 't woord hoofdman geborren?
Ne bazuinblazer riep van tevoren:
"Ik wor kampioen, moete straks mer 'ns horen"
Hij begon wel vol vuur
Maar had geen ammazuur
Hij blies duidelijk te hoog van de toren.
Ne tamboer, hij maakte vaak brokken-
verloor vóór 'n optocht zijn stokken
De rest van de guld,
die riep: "Eigen schuld"!
Hij is toen met 'n stil trom vertrokken.
Een broeder, die volks wou dansen,
die kreeg bij de guld alle kansen
Maar zoals dat soms gaat,
hield ie geen maat,
en begon met de zusters te sjansen.
D'r was 'ns ne simp'le vendelier,
die ging stoan oefenen langs 'n wei mi ne stier.
Die stier die werd koad,
en vloog dur d'n droad.
De slag die toen volgde, ston nie op papier.
Ne schutsboom op de wei achter Piete,
stond dikke tranen te vergieten.
Verroest en versleten,
door de schutters vergeten,
zag ie er nou uit om op te schieten.
Ne Koning bij ons uit de straat,
die het poetsen van schilden zeer haat.
zei steeds tot zijn vrouw:
"Doe jij dat maar gauw"
en dan poetste ie zelf de plaat.
B’ons hurde al eeuwenlang proaten
over de guld en Sint Jurris en Stroaten
'n school vur 't leren,
Sint Tunnis um te vereren
en dè willen we nog eeuwen zo loaten.